In deze aflevering neem ik je mee naar een van de grootste muziekevenementen van Europa en misschien wel van de hele wereld: het Eurovisie Songfestival. We gaan ontdekken (discover) waar het festival vandaan komt en hoe het precies werkt. Ook vertel ik je welke beroemde artiesten hebben meegedaan en wie Nederland dit jaar vertegenwoordigt (represents). Ben je klaar om samen te duiken (dive) in de wereld van glitter, emoties en muziek? Laten we beginnen!
Het Eurovisie Songfestival bestaat (exists) al heel lang. De eerste editie vond plaats in 1956 in Zwitserland. In die tijd probeerden Europese landen zich na de Tweede Wereldoorlog opnieuw te verbinden (connect). Samen muziek maken en die muziek delen op televisie leek (seemed) een goed idee. De Europese omroeporganisatie, ook wel Eurovision genoemd, bedacht een internationale liedjeswedstrijd. Elk land stuurt een artiest met een eigen liedje (song), en mensen uit heel Europa kunnen kijken en stemmen (vote). Zo ontstond (arised) het Eurovisie Songfestival, een feest dat mensen via muziek samenbrengt.
De opzet (format) van het festival is door de jaren heen veranderd, maar de basis is hetzelfde gebleven: muziek uit alle hoeken van Europa op één podium. Het festival duurt meestal een week en bestaat uit twee halve finales en één grote finale. In de halve finales treden zo’n (more or less) vijftien tot achttien landen per avond op (optreden = to perform). De tien beste landen van elke halve finale gaan door naar de finale. Sommige landen hoeven niet aan de halve finales mee te doen. Dat zijn de vijf grootste geldschieters (sponsors): Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Ook het gastland, dit is het land dat het festival organiseert, staat automatisch in de finale.
In de finale stemmen zowel het publiek als een professionele jury (zowel … als … = both … and …). Je mag niet stemmen op je eigen land. Elk land geeft punten aan andere landen. De puntentelling zorgt vaak voor veel spanning (tension). Soms verandert alles op het laatste moment. Het land met de meeste punten wint en mag het volgende jaar het Songfestival organiseren.
Er doen tegenwoordig (nowadays) meer dan 40 landen mee, waaronder ook landen buiten Europa, zoals Israël, Australië en Azerbeidzjan. Australië is een speciale deelnemer: het ligt ver van Europa, maar heeft een grote groep trouwe (loyal) fans. Daarom mag dit land sinds een paar jaar meedoen.
Door de jaren heen zijn veel artiesten beroemd geworden dankzij (thanks to) het Songfestival. Een van de bekendste voorbeelden is de Zweedse popgroep ABBA. Zij wonnen in 1974 met het lied Waterloo. Daarna groeiden ze uit (uitgroeien = evolve) tot een wereldberoemde band. Ook Céline Dion begon haar internationale carrière op het Eurovisiepodium. Zij won in 1988 voor Zwitserland. Meer recent won de Italiaanse rockband Måneskin het festival in 2021. Sindsdien zijn zij niet meer weg te denken uit de internationale muziekscene.
Nederland heeft het festival vijf keer gewonnen. De eerste overwinning (victory) was in 1957 met het lied Net als toen. Daarna volgden winsten in 1959, 1969 en 1975. Maar toen bleef het lang stil. Pas in 2019, na 44 jaar, won Nederland opnieuw met Arcade, gezongen door Duncan Laurence. Het was een klein, gevoelig lied dat veel mensen raakte (touched). Het werd ook buiten Europa een groot succes, vooral op Spotify.
En nu, in 2025, probeert Nederland opnieuw het Eurovisie Songfestival te winnen. Onze inzending (entry) dit jaar is de jonge zanger Claude. Claude is 21 jaar oud. Hij werd geboren in Congo, maar kwam als kind naar Nederland. Hij brak door (broke through) met het lied Ladada (Mon Dernier Mot), een vrolijk nummer met Franse invloeden. Claude maakt popmuziek die veel jongeren aanspreekt (appeals), en zijn stijl is vaak positief en energiek.
Voor het Songfestival zingt hij het nummer C’est La Vie. Dat betekent: 'Zo is het leven'. Claude zingt het lied in het Frans en het Engels, maar niet in het Nederlands, zoals sommige mensen misschien zouden denken. De keuze voor deze talen is persoonlijk: Frans is de taal van zijn familie en zijn roots, en Engels is de taal waarmee hij een groter publiek (audience) kan bereiken (reach). C’est La Vie gaat over het leven met al zijn mooie én moeilijke momenten. Het begint rustig en groeit dan uit tot een krachtig (powerful) en dansbaar (danceable) nummer, met ritmes die doen denken aan de Afrikaanse muziek waarmee Claude is opgegroeid (grew up).
Hij schreef het nummer samen met drie andere muzikanten: Léon Palmen, Joren van der Voort en Arno Krabman (de producer die ook betrokken was bij Arcade in 2019). De verwachting is dat Claude op het podium een sterke, emotionele én vrolijke performance zal geven. Hij wil met zijn liedje laten zien (show) dat muziek ons allemaal verbindt, precies waar het Eurovisie Songfestival ooit voor bedoeld (meant) was.
Dus… ga jij kijken dit jaar? Misschien zing je straks wel mee met C’est La Vie, en wie weet… wint Nederland wel weer. Wat denk jij?
Voordat ik de aflevering afsluit, wil ik graag de winnaar van de winactie bekendmaken! De winnaar is Marezaee! Van harte gefeliciteerd! Je hebt het leesboekje Anne Frank in het kort gewonnen. Ik neem deze week contact met je op, zodat ik het boekje naar je kan opsturen. Ik wil iedereen bedanken die mee heeft gedaan. Ik waardeer (appreciate) het enorm dat jullie deze podcast luisteren en mijn werk steunen.
Heb je deze keer niet meegedaan met de winactie? Wees getroost! Want dit was niet de laatste! Binnenkort geef ik weer een leesboekje weg, dus als je deze keer niet hebt meegedaan, doe de volgende keer dan zeker mee!
Vind je mijn podcast leuk en wil je me helpen? Dat kan!
Je kunt dan een kopje koffie voor me kopen. In de beschrijving van deze aflevering en onder het transcript vind je de link. Elke bijdrage, groot of klein, maakt me heel blij en ik ben je natuurlijk heel erg dankbaar!